Ooluk aarayan üüsüz

Ooluk aarayan üüsüz

V.MOŞKOVun: Наречие Бессарабских гагаузов (1904 yıl) kiyadından

Bir vakıt varmış bir çocuk, üüsüz kalmış, çeketmiş gitmää oolluk olmaa, kimdä bulursa. Çıkmış önünä bir adam da demiş: “Nereyi gidersin bä çocuk?” O da demiş: “Giderim oolluk olmaa”.

Adam demiş: “Ol bana oolluk”. O da olmuş. Gitmişlär evä. Adam demiş: “Hadi bän ne zanaat bilerim, sän da o zanaa-tı tutasın”. Demiş adam çocaa: “Gel aardıma”. Gitmişlär bir pustiyalaa, otur-muşlar. Gel-miş üç kara adam, da demişlär: “Ne geldiniz?” Adam dedi: “Getirdim bu çocuu zanaat üürensin”. Getirmişlär bir masa, da demiş o adamın biri: “Cingil üç kerä”.

Cingilmiş çocuk, olmuş bir tazı. Almış adam tazıyı, gitmiş avlanmaa. Şeytan da olmuş tauşan. Takışmış aardına tazı, tutsun kuumuş auşamadak, tutamamış, dönmüş geeri, bulamamış saabiyi. Çıkmış tazı bir boyara, tutmuş onu boyar, beslärmiş onu islää imäknän. Bir gün braamış boyar tazıyı içerdä yalnız. O tazı cingilmiş üç kerä, olmuş bir gözäl kız. Gelmiş boyar içeri, baksa, içerdä oturayor bir kız dünnä gözeli.

Sormuş boyar: “Kim getirdi seni burayı?” Kız da demiş: “Beni getirdi Kazır padişahı sana karı”. Almış boyar onu, gitmişlär kliseya stevonoz olmaa, yannaşmışlar, baksalar boyarın yanında bir tazı. Başlamışlar barmaa: “Hu, hu!” Çıkmış tazı, gitmiş pustiyalaa. Boyar da gelmiş evä büün da evlenämeer.